Dziękujemy wszystkim za obserwowanie naszego bloggera, mamy nadzieję że przekazałyśmy Wam trochę przydatnych i interesujących informacji. Po zdjęciach na pewno zauważyliście, że koń może być naszym przyjacielem bo jeździectwo nie jest tylko sportem lecz pasją. Jeśli nie podzielasz tego uczucia nie poznasz sportu więc marnujesz czas.,,Popatrzcie w oczy konia. Jest w nich tyle łagodnej mądrości, ale także niepokój. Od nas zależy, czy będzie w nich także zaufanie''

Kuc Szetlandzki
 Mały kuc o silnej budowie ciała i gładkiej klatce piersiowej. Któtkonożność i głowa zdradzają jego czupurny charakter. Zwykle ma bujne owłosienie grzywy, ogona i szczotek pęcinowych. Umaszczenie różne, także srokate i tarantowate.
Ich wysokość to ok 81-107 cm., kuce typu mini do 86 cm.

Konie Huculskie
Jest to koń o solidnym kośćcu, szlachetnej sylwetce, suchych ścięgnach i stawach nóg. Najczęściej gniady, kary lub bułany, choć często także srokaty, kasztanowaty i myszaty. Umaszczenie koni zależy od rejonu hodowli. Często występuje ciemna pręga przez grzbiet. Do najważniejszych elementów oceny koni huculskich oprócz analizy rodowodowej należy zachowanie typu rasowego oraz zwrócenie szczególnej uwagi na charakter tych koni.
Hodowla na Huculszczyźnie prowadzona była zawsze bardzo prymitywnie. Konie przez większą część roku przebywały na połoninach i tylko w czasie dużych mrozów i śniegów chroniły się do szałasów górskich lub brano je do stajenek przy zagrodach. W lecie żywiły się trawą, w zimie natomiast wypuszczano je do stogów siana, poustawianych na połoninach, przy których pozostawały dniem i nocą. Tylko wyjątkowo w okresach cięższej pracy, dokarmiane były owsem lub kukurydzą. Sposób bytowania tych koni, jak i ciężka praca w terenach górskich przez całe pokolenia, utrwaliły w nich odporność na choroby, wytrzymałość, niewybredność, żywotność, zdrowie i doskonały charakter.
Rasa koni huculskich odznacza się doskonałymi zdolnościami adaptacyjnymi do skrajnych warunków środowiskowych i paszy o niskiej jakości, charakteryzuje się unikalnym genotypem, wysoką płodnością, dobrymi cechami matecznymi i długowiecznością.
Konie huculskie charakteryzują się dużą inteligencją i wytrwałością w pracy. Z reguły są to łagodne i pojętne zwierzęta. Nigdy nie traciły kontaktu z człowiekiem, co niewątpliwie przyczyniło się do ukształtowania ich charakteru i wykształciło, rzadką u innych ras, autentyczną potrzebę i chęć kontaktu z człowiekiem. W oparciu o analizę obecnie hodowanego w Polsce pogłowia koni huculskich został opracowany wzorzec konia rasy huculskiej.

Koń Fiordzki
Konie te pochodzą z Norwegii
Ich wysokość to 135-145 cm.
Cechy typowe: Krępy, silny koń o mocnych kończynach i szyi. Wyłącznie maści bułanej, Fiordingi mają zwykle charakterystycznie strzyżoną grzywę. Włosy grzywy sa stojące, przy czym wewnętrzne pasmo włosów jest czarne, zewnętrzne zaś-jasne. Jednak nie wszyscy właściciele strzygą grzywy.

Haflinger
Głowa Haflingera jest niewielka i ma cały wdzięk głowy araba. Oczy są duże, uszy małe i ruchliwe. Szyja silna, a łopatki długie i skośne. Grzbiet prosty i szeroki, zad zaokrąglony i dobrze umięśniony. Nogi są dosyć krótkie i dobrze ukostnione. Na nogach nie ma zbyt wielu sterczących szczotek, grzywa i ogon obfite.
Znakomite kuce pracujące w górskim terenie. Dziś ta ich właściwość czyni je atrakcją turystyczną. Niegdyś kuce te stanowiły ważną pomoc w transporcie i rolnictwie.
Cechy typowe: Dawniej silne małe konie o budowie typowej dla koni zimnokrwistych, obecnie lżejsze i bardziej szlachetne. W celu uszlachetnienia stosowano krzyżowanie z końmi arabskimi. Maść kasztanowata z jasną grzywą i ogonem. Często występują odmiany na nogach.

Ostatnią rasą są MAŁE KONIE I KUCE
Kuce - to najmniejsza odmiana koni, wykazująca cechy koni prymitywnych. Kuce na pierwszy rzut oka wydają się być ocieżałe, lecz jest to mylne wrażenie, ponieważ konie te są bardzo żwawe i sprytne. Ich wzrost waha sie w granicach 50-145 cm w kłębie. Mimo swego małego wzrostu kuce mogą być bardzo niegrzeczne, a nawet nieznośne. Potrafią dotkliwie ugryźć a nawet kopnąć. Jednym słowem są bardzo złośliwe, ale również zdarzają się koniki o bardzo łagodnym usposobieniu.
Najważniejsze rasy kuców:

• Haflinger
• Koń Fiordzki
• Koń Huculski
• Koń Szetlandzki
  

Konie Shire
Konie te pochodzą z Wielkiej Brytani
Są to wielkie zimnokrwiste konie, jedne z najcięższych, oraz największych koni świata. W ich ojczyźnie można je spotkać nawet jako konie wierzchowe, co wynika z tradycji angielskiego rycerstwa.
W średniowieczu Anglia była ośrodkiem kultury rycerskiej. Rycerze potrzebowali mocnych koni, których widok mógłby trwożyć wrogów. Za największe zwierzęta płacono najwyższe ceny. Dążąc do ideału, hodowcy z wielkim trudem wyhodowali konia dużego i ciężkiego, ale harmonijnie zbudowanego i bardziej nadającego się pod wierzch niż większość koni zimnokrwistych. Tak powstała rasa Shire.
Ciekawostki:
* Shire Horse pochodzą od angielskiej nieistniejącej już dziś rasy Greathorse. Wyhodowane zwierzęta były jednak o wiele większe od greathorse'a i zastąpiły greathorse'y bez problemu.
* Najwyższy udokumentowany koń tej rasy ważył 1500 kg i miał ok. 230 cm (!) w kłębie.
Wysokość: powyżej 180 cm w kłębie, nierzadko niecałe 2 m
Maść: gniada z dużymi białymi odmianami na głowie i kończynach, siwa, skarogniada i kara
Pochodzenie: Wielka Brytania, hrabstwo Shire
Cechy tyowe: Są największymi końmi świata, bardzo często ciemnogniade, z białymi odmianami na kończynach. Obfite szczotki pęcinowe, grzywa i ogon. Budowa ciała harmonijna, nogi długie, sucha głowa na wysoko osadzonej szyi.

Dzisiaj opowiemy trochę więcej ponieważ naszym tematem na dziś jest Polski Koń Zimnokrwisty.
Polskie konie zimnokrwiste nie są określane 'zimnokrwistymi' z powodu temperatury ich krwi. Nazwa: 'zimnokrwisty' pochodzi stąd, że większość tych koni jest spokojna i opanowana - wykazuje 'zimną krew'. Przed wynalezieniem i rozpowszechnieniem ciągników i samochodów hodowano te łagodne olbrzymy do prac rolniczych i transportowych. W latach sześćdziesiątych ciężkim koniom zagroziły szybsze i bardziej efektywne maszyny. Na szczęście każda z ras znalazła swoich miłośników. Postanowili oni zachować konie zimnokrwiste z uwagi na tradycję, bądź dla przyjemności, jaką dają ich siła, urok i łagodny charakter. Dla wielu hodowców okazało się to później opłacalne - obecnie znów wzrasta zainteresowanie końmi zimnokrwistymi. Nikt nie wykona prac leśnych w sposób bardziej ekologiczny, niż "grubasy".


* Konie sztumskie - w Polsce okręgiem posiadającym wieloletnią tradycję w hodowli koni zimnokrwistych jest Warmia i prawobrzeżna część Powiśla Gdańskiego. Rolnicy tamtejsi gospodarujący na ciężkich i trudnych do uprawy glebach potrzebowali szczególnie mocnych koni roboczych. Napływ reproduktorów ras ciężkich datuje się tam od połowy XIX w. W 1912 roku np. na tym terenie używane były do krycia miejscowych klaczy 423 ogiery należące do 12 różnych ras zimnokrwistych. Z licznego pogłowia koni zimnokrwistych wpisanych do ksiąg stadnych (w 1941 roku ponad 8000 klaczy i 1100 ogierów) większość zaginęła w wyniku działań wojennych i ewakuacji. Najwięcej tamtejszych koni pozostało w okolicach Sztumu. Współczesne konie sztumskie zostały wytworzone głównie pod wpływem koni reńsko-niemieckich i belgów, w mniejszym stopniu przy udziale ardenów, gudbrandsdali i kanadyjskich koni zimnokrwistych. Są to konie pogrubione cięższego i średniego kalibru, różniące się od oryginalnych koni belgijskich i ardenów niektórymi wymiarami i wyglądem zewnętrznym.
* Konie łowickie - Łowicz już w XVII w. słynął z jarmarków końskich, na które zjeżdżali się kupcy zagraniczni ze wschodniej i zachodniej Europy. Początkowo pogłowie koni powiatu łowickiego było nadzwyczaj różnorodne i nie tworzyło jakiegoś ustalonego typu. Zbliżenie z kupcami zagranicznymi, a prawdopodobnie coraz intensywniejsza uprawa ciężkiej urodzajnej gleby wraz z transportem buraków do cukrowni, skierowały zainteresowanie hodowców na konie większego kalibru. Poczęto do hodowli używać ogierów ras ciężkich, a przed ostatnią wojną największe powodzenie miały tam ogiery belgijskie oraz ardeny francuskie sprowadzone w 1936 roku. Obecnie, zwłaszcza w północnych gminach tego regionu, pogłowie koni jest już dosyć wyrównane.

Konie szlezwickie!
Konie te pochodzą z Niemiec-Szlezwig Holsztyn
Ich wysokość to ok. 160 cm.
Cechy typowe: Koń zimnokrwisty średniej miary o suchych i mocnych kończynach z niewielkimi szczotkami pęcinowymi. Sucha głowa, maść przeważnie kasztanowata, ale także wszystkie maści podstawowe.

Rasa -CLYDESDALE
Konie te pochodzą ze Szwecji.
Jego wzrost wynosi około 172 cm, aczkolwiek ogiery mogą mierzyć 180 i więcej centymetrów. Maść najczęściej gniada i skarogniada, często dereszowata, ale także kara lub kasztanowata. Pierś ma szeroką i wypukłą. Ma skośną łopatkę i kłąb wyższy od zadu, co zwiększa jego siłę uciągu. Na pęcinach jedwabiste szczotki. Co ciekawe, cechą tej rasy jest krowia postawa tylnych nóg, o stawach skokowych ustawionych blisko siebie, która u innych koni uważana jest za wadę. Charakteryzują się wysoką akcją kończyn, mówiono o nich nawet iż" piękno tych koni zamienia banalne rozwożenie piwa w publiczne widowisko". Konie tej rasy są bardzo podone do koni shire- największych koni świata.
Clydesdale pochodzą z rejonu Lanarkshire nad rzeką Clyde w Szkocji i nadal są tam hodowane przez swoich miłośników. Użytkowane są głównie w zaprzęgach, gdzie pracują w bogato zdobionych uprzężach. Clydesdale są zwykle łatwe w obejściu, co wobec masy ciała ok. 1 tony jest nieocenioną zaletą.

Następną rasą są konie zimnokrwiste.
 są bardzo silne i masywne. Służa przede wszytskim do prac rolnych i transportowych, a także do celów rzeźnych. Są bardzo łagodne i przyjazne. Mimo swej poteżnej budowy są bardzo szybkie, zwinne i ruchliwe. Ich wzrost waha się od 140 do 200 cm!!! Natomaist waga przeważnie sięga do około 1 tony. Konie zimokrwsite charakteryzują się bujnym owłosieniem grzywy, ogona oraz nóg, gdzie znajdują się gęste szczotki pęcinowe.
 Do nich należą:

• Clydesdale
• Koń Szlezwicki
• Perszeron
• Polski Koń zimnokrwisty
• Shire

Pełna krew Angielska!
Wszystkie konie tej rasy, selekcjonowanej w kierunku dzielności wyścigowej, tj. maksymalnej szybkości w cwale, wywodzą się od trzech ogierów orientalnych, które przybyły do Anglii w pierwszej połowie XVIII wieku. Były to: Godolphin Barb, Darley Arabian i Byerley Turk. Wraz z 500 klaczami stworzyły trzon rasy. Zarejestrowano je w pierwszej księdze stadnej "General Stud Book". Niezwykle romantyczne legendy otaczają Godolphina Barba, który, nim odkryto jego wartość jako reproduktora, służył jako koń roboczy. Konie tej rasy na krótkich dystansach mogą osiągać szybkości 70 km/godz.
Pokrój: elegancki, o najwyższej wartości hodowlanej, długie kończyny, sierść o delikatnym, krótkim włosie. Lekka budowa ciała. Charakterystyczną cechą jest skośnie położona łopatka, która umożliwia większą szybkość w galopie.
Użytkowanie: wyścigi płaskie, wyścigi z przeszkodami, skoki przez przeszkody

Opowiemy trochę o koniach Małopolskich oraz Wielkopolskich!

Rasa ta jest oznaczana jest przez hodowców za pomocą symbolu m. X0. Jest to ogólne określenie dla koni półkrwi angloarabskiej chowanych w południowej i południowo - wschodniej części Polski. Konie małopolskie wywodzą się swymi liniami żeńskimi od miejscowych, prymitywnych koników polskich, dlatego też ze wszystkich odmian koni gorącokrwistych hodowanych w Polsce, konie te mają najsilniej wyrażone cechy przekazywane im przez konika polskiego: płodność i plenność, długowieczność, dobre wykorzystanie paszy i niewybredność, odporność na choroby i trudne warunki bytu oraz wytrzymałość w pracy.

Na dzisiaj przygotowałyśmy konie czystej krwi Arabskiej:)
Konie arabskie pojawiły się na Półwyspie Arabskim co najmniej 2500 lat temu. Charakteryzują się siłą, pięknem i odwagą.
Cechy typowe
Koń bardzo szlachetny i elegancki, o lekkiej budowie ciała, często wysokim osadzeniu ogona. Jego sylwetkę można wpisać w kwadrat. Mała, sucha głowa często o profilu szczupaczym.
Warto wiedzieć
Jest to z pewnością najstarsza rasa na świecie. Według legendy pochodzi od pięciu klaczy Mahometa, które usłuchały jego wezwania, gdy odwołał je od wodopoju. Prorok wzywał swoich wyznawców do starannej hodowli koni i dobrego traktowania zwierząt. Konie arabskie są bardzo wytrzymałe, niewymagające, szybkie w galopie. Na długich dystansach wciąż nie mają sobie równych. Poza tym inteligentne, wrażliwe, przywiązane do człowieka. Koni tych ras używano do tworzenia wielu innych ras. Araby to konie o żywym temperamencie, ale zawsze posłuszne.
Maści
Występują wszystkie maści podstawowe. Najczęściej siwe, gniade i kasztanowate, bardzo rzadko kare.

Konie Angloarabskie
Pochodzenie: Francja
Koń angloarabski(Angloarab) - jedna z ras koni gorącokrwistych, pochodząca od konia angielskiego skrzyżowanego z koniem arabskim.
Jest to krzyżówka konia angielskiego, z koniem arabskim. Cechuje go łagodne usposobienie, temperament i inteligencja. Często jednak konie te są trudne do opanowania. Ich temperament jest po części odziedziczony po "ognistych" i bardzo energicznych koniach rasy angielskiej. Angloaraby są szybkie,zwinne i wyczulone na pomoce jeździeckie. Konie tej rasy odnoszą ogromne sukcesy w sporcie. Jego chody są płaskie i wydajne. Posiada wielki talent do skoków.
Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia
Pokrój: głęboka klatka piersiowa, krótki grzbiet, proporcjonalny zad
Wysokość: 155-162 cm.

Dzisiaj zaprezentujemy wstęp do koni gorąco krwistych!
Konie gorącokrwiste są bardzo sprawne fizycznie, więc są wykorzystywane w sporcie konnym i na wyścigach. Rasy te mają przeważnie domieszkę pełnej krwi angielskiej. Konie gorącokrwiste występują w różnych maściach a nawet w różnych przedziałach wzrostu (150-180 cm w kłębie). Są to konie o bardzo wysokim temperamencie, potrzebują dużo ruchu i silnej ręki. Niekiedy są bardzo rozbrykane i trudne w prowadzeniu. Poza tym mają wspaniały, płynny ruch i doskonałą, zwartą budowę ciała.
Najważniejsze rasy koni gorącokrwistych:

• Angloarab
• Angloarab Shagya
• Czysta krew Arabska
• Koń Śląski
• Koń Fryzyjskiń 
• Koń Lipicański
• Koń Małopolski
• Koń Wielkopolski
• Pełna krew Angielska
• Quarter Horse
  
  
  

Witajcie!
Oto nasz blog-zadanie na informatykę.
Naszym tematem jest jeździectwo. Przez najbliższe parę tygodni będziemy opisywać różne rasy koni oraz dyscypliny jeździeckie.
Śledźcie nas, a dowiecie się ciekawych rzeczy i może pokochanie ten sport i te cudowne zwierzęta.
Pojawią się również różne ciekawostki, w których odkryjecie wyjątkowość tych zwierząt.

Pozdrawiamy Ania i Wiki:)